دستورالعمل تبيين مؤلفه هاي مؤثر در تعيين پاداش گزارشگران فساد

در اجراي تبصره (۵) ماده (۱۰) و با لحاظ فصل چهارم قانون حمايت از گزارشگران فساد و آيين نامه اجرايي فصل دوم قانون مذكور مصوب ۱۴۰۳، دستورالعمل تعيين مؤلفه هاي مؤثر در تعيين پاداش گزارشگران فساد به شرح مواد آتي است.

ماده ۱ ـ مفهوم واژگان و عبارات اختصاري بكار رفته در اين دستورالعمل در معاني زير به كار مي رود:

الف ـ قانون: قانون حمايت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۲؛

ب ـ آيين نامه: آيين نامه اجرايي فصل دوم قانون حمايت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۳ هيأت وزيران؛

پ ـ گزارشگر: هر شخص حقيقي يا حقوقي خصوصي كه با رعايت شرايط مقرر در قانون، وقوع فساد را از طريق سامانه گزارشگران فساد به نهاد پذيرنده مربوط گزارش كند؛

ت ـ گزارش شونده: شخصي كه ارتكاب فساد در رابطه با وي گزارش شده است؛

ث ـ مؤلفه هاي مؤثر در تعيين پاداش: عناصري كه براساس امتيازات شاخص هاي آنها، ميزان پاداش گزارشگر مشخص مي شود؛

ج ـ فساد: رفتارهاي موضوع تبصره بند (۱) ماده (۱) و ماده (۲) قانون؛

چ ـ نهاد پذيرنده: نهادهاي موضوع بند ۳ ماده يك قانون.

ماده ۲ ـ صدور حكم به پرداخت پاداش با رعايت مواد (۹) و (۱۰) قانون و تبصره ماده (۴) آيين نامه، توسط مرجع رسيدگي كننده به گزارش فساد، اعم از نخستين يا تجديدنظر، بر اساس ميزان تأثيرگذاري گزارش در كشف فساد و امتيازهاي كسب شده مطابق اين دستورالعمل و جدول ماده (۱۴) آن صورت مي گيرد.

ماده ۳ـ مؤلفه هاي مؤثر در تعيين پاداش گزارشگر فساد مطابق قانون و فصل چهارم آيين نامه اجرايي آن به شرح زير است:

الف ـ وضعيت گزارش؛

ب ـ موضوع گزارش؛

پ ـ گزارشگر؛

ت ـ گزارش شونده.

ماده ۴ ـ شاخص هاي مؤلفه «وضعيت گزارش» براي تعيين ميزان پاداش با رعايت مواد (۵) و (۶) اين دستورالعمل به شرح زير است:

۱ ـ تأثير اطلاعات ارائه شده در كشف يا اثبات فساد يا هر دو؛

۲ ـ مقطع زماني ارائه گزارش.

ماده ۵ ـ ميزان شاخص «تأثير اطلاعات ارائه شده در كشف يا اثبات فساد» با لحاظ صحت، استناد و اثبات پذيري مدارك و مستندات و حسب مورد مبنا قرار گرفتن گزارش در تحقيقات، قرار جلب دادرسي، كيفرخواست يا حكم مراجع رسيدگي كننده تعيين مي شود.

ماده ۶ ـ شاخص «مقطع زماني ارائه گزارش» با توجه به هر يك از موارد زير ملاك تعيين پاداش قرار مي گيرد:

۱ـ پيش يا پس از كشف جرم؛

۲ـ پيش يا پس از امحاي ادله و اسناد؛

۳ـ پيش يا پس از متواري شدن مرتكبان فساد و مرتبطان آن ها.

ماده ۷ ـ شاخص هاي مربوط به مؤلفه «موضوع گزارش» براي تعيين ميزان پاداش به شرح زير است:

۱ ـ اهميت و گستردگي فساد بر اساس تعداد افراد درگير اعم از بزهكار و بزه ديده، سازمان يافتگي و مانند آن؛

2 ـ نوع جرم از جهت مالي يا غيرمالي؛

۳ـ آثار اجتماعي و اقتصادي گزارش بر اساس ميزان تأثيري كه در پيشگيري از بروز عواقب زيان بار اجتماعي و نيز خسارت هاي كلان اقتصادي ايجاد كرده است؛

۴ـ ارزش مال موضوع فساد.

ماده ۸ ـ نصاب شاخص «ارزش مال موضوع فساد» براي تعيين ميزان پاداش با لحاظ قانون برگزاري مناقصات مصوب ۱۳۸۳ با اصلاحات و الحاقات بعدي اعلامي از سوي هيأت وزيران در هر سال، به شرح زير است:

۱ـ تا حداقل نصاب معاملات بزرگ؛

۲ـ بيش از حداقل نصاب معاملات بزرگ تا يكصد برابر؛

۳ـ بيش از يكصد برابر نصاب معاملات بزرگ تا هزار برابر؛

۴ـ بيش از هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا ده هزار برابر؛

۵ ـ بيش از ده هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا يكصد هزار برابر؛

۶ ـ بيش از يكصد هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا يك ميليون برابر؛

۷ـ بيش از يك ميليون برابر و بيشتر نصاب معاملات بزرگ.

ماده ۹ـ شاخص هاي مؤلفه «گزارشگر» براي تعيين ميزان پاداش به شرح زير است:

۱ـ ميزان زيان و آسيب هاي احتمالي (اعم از مادي و معنوي) ناشي از گزارشگري به گزارشگر و افراد وابسته وي؛

۲ـ شخصيت حقيقي يا حقوقي گزارشگر؛

۳ـ سابقه گزارشگر در ارائه گزارش هاي منجر به احراز فساد؛

۴ـ همكاري گزارشگر به منظور كشف فساد؛

۵ ـ رابطة گزارشگر با سازمان محل وقوع فساد.

ماده ۱۰ ـ شاخص هاي مؤلفه «گزارش شونده» براي تعيين ميزان پاداش به شرح زير است:

۱ـ سمت يا جايگاه گزارش شونده؛

۲ـ سطح سازماني محل وقوع فساد.

ماده ۱۱ ـ اجزاي شاخص «سمت يا جايگاه گزارش شونده» براي تعيين ميزان پاداش به شرح زير است:

۱ـ مقامات موضوع ماده (۷۱) قانون مديريت خدمات كشوري و ساير اشخاص هم تراز آنان و دارندگان پايه هاي ۱۰ و ۱۱ قضايي؛

۲ـ ساير دارندگان پايه هاي قضايي و مديران دستگاه هاي اجرايي، موضوع ماده ۲۹ قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جمهوري اسلامي ايران، مديران مؤسسات خصوصي مأمور به خدمات عمومي از قبيل بانك ها و مؤسسات اعتباري، شركت هاي بيمه، نمايندگي ها و كارگزاري هاي بيمه و بورس، شركت هاي سهام عدالت، شركت هاي آب و فاضلاب، توزيع برق، مديريت توليد برق و مخابرات و كليه شركت هاي سرمايه گذاري و يا شركت هاي زيرمجموعه آن ها، اتاق هاي بازرگاني، صنايع، معادن و كشاورزي ايران، اصناف ايران و تعاون ايران، سازمان نظام مهندسي، سازمان نظام پزشكي، مراكز و كانون هاي استاني وكلا و كارشناسان رسمي دادگستري، كانون سردفتران و دفترياران، دفاتر پيشخوان دولت، دفاتر خدمات قضايي و دفاتر پليس + ۱۰؛

۳ـ ساير اشخاص حقيقي يا حقوقي و كاركنان دستگاه ها، سازمان ها، مؤسسات و شركت هاي مذكور در بند ۲ اين ماده.

ماده ۱۲ـ اجزاي شاخص «سطح سازماني محل وقوع فساد» براي تعيين ميزان پاداش به شرح زير است:

۱ـ دستگاه هاي گزارش شونده بين المللي يا خارجي؛

۲ـ دستگاه هاي گزارش شونده ملي؛

۳ـ دستگاه هاي گزارش شونده استاني؛

۴ـ دستگاه هاي گزارش شونده محلي.

ماده ۱۳ـ نهاد پذيرنده براساس سامانه گزارشگران فساد، امتياز گزارشگر را به مرجع رسيدگي كننده پيشنهاد مي دهد.

ماده 14ـ امتياز مؤلفه هاي گزارش به منظور تعيين ميزان پاداش گزارشگر، مطابق جدول زير محاسبه مي شود. مرجع رسيدگي كننده حتي الامكان متناسب با ميزان امتياز مأخوذه با لحاظ سقف پاداش مقرر در ماده (10) قانون ( تا دو  درصد (2%) ارزش ريالي موضوع پرونده) نسبت به تعيين آن اقدام مي كند:

اين دستورالعمل در ۱۴ ماده در تاريخ 1404/6/26 به تصويب رئيس قوه قضائيه رسيد و از تاريخ تصويب لازم الاجرا است.

رئيس قوه قضائيه ـ غلامحسين محسني اژيه